Is er leven ná de financiële dienstverlening?
Ben ik er dit keer bij? Komt mijn functie te vervallen? Is er nog plek voor mij binnen de financiële wereld? En zo niet, is er dan wel werk voor mij buiten de financiële sector? Vragen die veel mensen bezig houden in een tijd van reorganisaties en bezuinigingen. Onlangs was het de ING waar de klappen vielen, maar ook de Rabobank en ABN AMRO hebben al flink moeten snijden in hun personeel, en het einde is nog niet in zicht. Het gevolg: onrust en onzekerheid bij de werknemers.
Maar het gebeurt niet alleen in de financiële dienstverlening!
Misschien heb je het zelf meegemaakt, en zo niet dan ken je vast wel iemand die hier mee te maken heeft gehad. Reorganisaties zijn er niet alleen in de financiële dienstverlening, maar ook in veel andere sectoren en bedrijven. Je kunt in dit artikel de 'financiële dienstverlening' daarom ook gewoon vervangen door de sector, branche of het bedrijf waar je zelf werkt. Overal gebeurt hetzelfde: zekerheden die je dacht te hebben, blijken toch geen zekerheid (meer) te zijn en je wereld wordt even op de kop gezet als je hoort dat het jouw afdeling of jouw functie betreft die gaat verdwijnen.
Ik weet hoe het voelt en wat deze onzekerheid met je doet. Ik heb het namelijk zelf ervaren. Elke keer als ik zo’n bericht hoor of lees, gaan mijn gedachten uit naar de mensen die het treft, en denk ik even terug aan bijna 5 jaar geleden.
30 januari 2012: de dag van de waarheid....
Bij ABN AMRO Verzekeringen waar ik op dat moment werkte, was al lange tijd sprake van een reorganisatie die doorgevoerd zou worden. Dat ook onze pensioenafdeling geraakt werd, was wel zeker. De vraag die iedereen echter bezig hield was: per wanneer gaat het gebeuren, hoeveel mensen moeten er uit en vooral: wie zijn het? Na maanden van onrust en onzekerheid brak eindelijk de dag aan dat er meer bekend werd gemaakt.
Die bewuste dag begon voor mij net als alle andere: ik liep onze afdeling op, zette mijn tas op een leeg bureau, hing mijn jas op en zag toen in mijn ooghoeken onze teamleidster opstaan. Ze kwam mijn kant op. Naar wie zou ze gaan, dacht ik nog. Ze stopte echter bij mijn bureau. ‘Jeanet, loop je even mee?’ Nee hè, dat meen je niet! Ben ik het? Met bonzend hart pakte ik mijn spullen, en liep met haar mee de afdeling af naar één van de spreekkamers aan de andere kant van het gebouw. Twintig paar ogen van collega's prikten in mijn rug.....
'Dat betekent dus dat jij boventallig wordt'
‘Je hebt het waarschijnlijk al begrepen Jeanet, maar de functie van senior relatiebeheerder komt door de reorganisatie te vervallen. Dat betekent dat jij boventallig wordt’. Auw, dat doet best zeer als dat tegen je gezegd wordt. Op dat moment ging er dan ook van alles door mij heen: schrik, verbijstering, ongeloof. Eigenlijk voelde ik me gewoon even lam geslagen en wist ik niet wat ik moest zeggen. Even later kwamen de tranen en drong het pas goed tot me door: ik zit er bij, ik ben de pineut! Mijn functie vervalt en het is afgelopen hier.
Toch een vreemd gevoel dat je, ondanks je inzet en nog voldoende werk, gewoon niet meer nodig bent. Ook al had ik er in mijn achterhoofd wel degelijk rekening mee gehouden dat ook mijn functie zou kunnen vervallen, het komt toch hard aan als blijkt dat het ook werkelijk zo is!
Het liefste wilde ik me ongezien uit de voeten maken!
Het moment dat ik weer terug moest naar de afdeling vond ik eerlijk gezegd best moeilijk. Ik merkte een soort schaamtegevoel, net alsof ik iets verkeerd had gedaan, terwijl ik wist dat mijn boventalligheid niets met mijn functioneren te maken had. Ik had me nog niet vaak zo kwetsbaar gevoeld. Het liefste wilde ik me ongezien uit de voeten maken en naar huis gaan. Toch deed ik dat niet: ik besloot te blijven. Ik heb mezelf moed ingepraat en ben teruggelopen naar de afdeling. Wat was ik achteraf blij dat ik weer terug gegaan ben naar de rest van mijn collega’s. Als ik ongezien naar huis was gegaan, was de drempel voor mij alleen maar hoger geworden om weer naar kantoor te gaan. Nu kreeg ik gelijk steun van collega’s en kon ik mijn emotie met een aantal van hen delen.
Gelukkig heeft deze reorganisatie in mijn geval toch positief uitgepakt
Inmiddels zijn we 5 jaar verder en is er veel veranderd. Hoewel ik niet blij was dat ik mijn baan kwijt raakte, kan ik nu uit de grond van mijn hart zeggen dat ik dankbaar ben dat mijn functie kwam te vervallen. Voor mij is dit namelijk hét moment geweest om bewust na te denken over mijn toekomst, en de tijd te nemen om goed uit te zoeken welke richting ik op wilde met mijn leven en mijn werk.
Zo ontdekte ik een rode draad in al mijn functies en werkzaamheden en ik merkte dat ik daar graag meer mee wilde doen. Ook realiseerde ik me dat ik daarvoor niet persé bij een bank of verzekeraar hoefde te werken, maar dat er buiten deze sector ook voldoende mogelijkheden waren om mijn kennis en ervaring in te zetten.
Dit heeft er toe geleid dat ik uiteindelijk de financiële dienstverlening heb verlaten, en mijn eigen (loopbaan)coachpraktijk ben begonnen. Mijn kennis en vaardigheden gebruik ik nu om anderen te begeleiden en te helpen in hun zoektocht naar werk dat echt past bij wie ze zijn, wat ze graag willen en wat ze goed kunnen. En uit diverse loopbaantrajecten die ik met mensen heb gedaan, is gebleken dat er ook mogelijkheden zijn búiten de branche, sector of functie waarin je altijd hebt gewerkt!
Is er leven nà de financiële dienstverlening?
Ja, dat is er zeker! Ook voor jou, daar geloof ik echt in! Vaak is er méér mogelijk dan je zelf denkt! Neem daarom de tijd om dit te ontdekken en aarzel niet om hulp te vragen aan mensen die je daarbij kunnen helpen. Zie de mogelijkheden die jouw ontslag je biedt. Je krijgt de kans om aan het werk te gaan met je toekomst en keuzes te maken die je anders misschien nooit gemaakt zou hebben. Pak deze kans daarom met beide handen aan!
Bonus: 15 do's en don'ts bij baanverlies na een reorganisatie
- Praat er over, lucht je hart bij collega’s, familie, vrienden of andere mensen waar jij je goed bij voelt.
- Zie jezelf niet als slachtoffer, ondanks dat je misschien het gevoel hebt dat je gefaald hebt of bent afgewezen.
- Sta stil bij je gevoelens en gedachten over de situatie waar jij nu mee te maken krijgt, en geef deze ook de tijd en de ruimte om er te mogen zijn. Neem tijd om tot rust te komen.
- Kijk eens hoe je je talenten en vaardigheden ook buiten de sector waarin je nu werkt kunt inzetten.
- Maak gebruik van een begeleidingstraject via je werkgever of kies, als je liever zelf het stuur van je loopbaan in handen wilt houden, voor een loopbaantraject bij een coach waar jij een klik mee hebt en die je verder helpt met jouw vragen!
Wil je meer tips? In dit artikel vind je er nóg tien: Boventallig? 15 do's en don'ts bij baanverlies door een reorganisatie
Reageren?
Zit je zelf in een soortgelijke situatie of wil je reageren op mijn verhaal? Heb je vragen of kun je wel wat hulp hierbij gebruiken? Ben je benieuwd hoe een loopbaantraject er voor jou uit ziet?
Stuur me dan even een mail of vraag een gratis gesprek aan:
Ik help je graag verder!
Wil je liever eerst zelf aan de slag? Download dan mijn gratis E-book 'Maak werk van je toekomst'. Het boek helpt je te onderzoeken wie jij bent, wat jij kunt en wat jij wilt, zodat jij stappen kunt zetten om te gaan doen wat echt bij jou past!
09-11-2016 Jeanet Visscher
