Op wiens toestemming zit jij nog te wachten?

‘Zou je dat nu wel doen? Je weet toch wat je hebt? Je hebt nu toch een goede baan!’ Het is een reactie die mijn klanten regelmatig krijgen, als ze vertellen dat ze op zoek willen naar een andere baan of overwegen wat anders te gaan doen. Hoe ga je om met zulke reacties? Hebben ze invloed op je? Of durf je je eigen keuzes te maken en je eigen pad te lopen?

Ken je dat?

Je bent enthousiast over iets, je hebt een leuk idee, of je hebt na lang wikken en wegen een keuze gemaakt die goed voor jou voelt. Je vertelt het trots aan je partner, vriendin of collega, maar krijgt dan als reactie: 'zou je dat nou wel doen? Je weet toch wat je nu hebt? Het is maar afwachten wat je straks krijgt!' Pats, boem, weg is dat trotse, blije, enthousiaste gevoel. In één keer verdwenen....

Maar dan, wat doe je dan? Luister je naar wat je partner, vriendin of collega zegt? Heeft het invloed op je? Laat je je beslissing en trotse gevoel weer los, want ja, misschien hebben ze toch wel gelijk? Of lukt het jou om vast te houden aan je eigen idee, je eigen gevoel en je eigen keuze?

Vaak komt zo'n reactie voort uit bezorgdheid

Vaak blijkt een reactie als 'zou je dat nu wel doen' voort te komen uit angst of onbegrip. Degene die dit tegen je zegt is waarschijnlijk bezorgd over je. Hij/zij is bang dat je een verkeerde keuze gaat maken of wil voorkomen dat je spijt krijgt van je beslissing of je actie.

Realiseer je echter dat deze persoon kijkt vanuit zijn/haar eigen referentiekader en reageert vanuit eigen gedachtes, gevoelens en ervaringen. Een ander weet niet alles wat je doet of wat je denkt en voelt, en begrijpt misschien helemaal niet waarom jij zo enthousiast bent over iets, of waarom je graag op zoek wilt naar een andere baan.  

Ik was trots en opgelucht dat ik het hardop had uitgesproken!

Ik kan me nog heel goed herinneren hoe mijn vader reageerde toen ik hem vertelde dat ik weg ging bij de Rabobank. Ik had die middag een gesprek gehad met mijn leidinggevende, en ze vroeg me recht op de man af of ik over 2 jaar nog bij de bank werkte. Ik vond het een lastige vraag. Toch had ik al een tijdje het gevoel dat ik na 14 jaar Rabobank toe was aan iets anders. In dat gesprek met mijn leidinggevende heb ik mijn gevoel hardop uitgesproken en gezegd dat ik over 2 jaar niet meer bij de bank zou werken.

Poeh! Dat was heel spannend! En ook best eng kan ik je vertellen. Want wie garandeerde mij dat ik er nu nog kon blijven werken tot ik iets anders had gevonden? Wilden ze nu van mij af? Had ik nu mijn eigen glazen ingegooid?

Ik merkte echter ook dat het voor mij als een bevrijding voelde dat ik hardop had uitgesproken dat ik weg wilde bij de bank. Ik had een keuze gemaakt en voelde me gewoon opgelucht. De kogel was door de kerk en ik was trots dat ik een volgende stap ging maken in mijn leven!

Dat trotse gevoel verdween snel door de reactie van mijn vader 

Dat opgeluchte, trotse gevoel verdween snel toen ik mijn vader later een keer sprak en vertelde dat ik besloten had weg te gaan bij de bank. Ik zie zijn verbaasde reactie nog voor me: ‘maar waarom ga je daar weg dan? Je hebt het toch goed daar? En het is ook nog eens lekker dichtbij!’

Ik vond het helemaal niet leuk dat hij zo reageerde. Mijn trotse gevoel over mijn keuze, was door mijn vader's reactie ineens weg. Ik had gehoopt dat hij blij zou zijn voor mij, maar zijn reactie voelde voor mij bijna als een afkeuring. Ik ging me zelfs verdedigen en vertelde hem dat ik graag door wilde groeien en me verder wilde ontwikkelen. Best bijzonder, want als volwassen vrouw had ik echt geen toestemming meer nodig van mijn vader om een andere baan te zoeken. 

Achteraf realiseerde ik me dat zijn reactie voortkwam uit bezorgdheid en onbegrip. Hij was bang dat ik geen nieuwe baan zou vinden en dat ik geen inkomen meer zou hebben. Door zijn reactie: ‘je werkt nu zo dichtbij, beter kun je het toch niet krijgen!’ merkte ik ook dat hij niet begreep dat ik wel eens wat verder wilde kijken dan mijn eigen vertrouwde omgeving. 
​
Als ik op dat moment niet 100% achter mijn besluit had gestaan om weg te gaan, had zijn reactie me zomaar kunnen beïnvloeden en kunnen belemmeren om ook echt de stap te zetten.  

Gelukkig kan het ook anders

Neem bijvoorbeeld Anneke. Anneke is deze week gestart bij mij met haar loopbaantraject. Ze had er ontzettend veel zin in vertelde ze, maar vond het tegelijk ook heel erg spannend allemaal. Wat zou het haar brengen?

Anneke heeft er best een tijdje mee rond gelopen of ze wel of niet contact met me zou opnemen. Het makkelijkste en meest veiligste voor haar was om te blijven zitten waar ze nu zit. Alleen dat wilde ze niet meer. De hoge werkdruk, veranderingen in haar functie en steeds minder klantcontact zorgen er voor dat ze geen plezier meer heeft in haar werk. Ook is ze net 40 geworden en vanaf dat moment merkt ze dat ze steeds zit te piekeren over de vraag: wat wil ik nog gaan doen tot mijn pensioen?

Omdat Anneke zich realiseerde dat blijven zitten geen optie was, koos ze er bewust voor om uit haar comfortzone te stappen en het loopbaantraject met mij te gaan doen. 

Toen ze haar besluit vertelde aan mensen in haar omgeving, kreeg ze bemoedigende reacties: 'wat knap dat je dit gaat doen!' 'Dit gaat je vast heel veel opleveren en je verder helpen!' Voor Anneke versterkte deze reactie haar gevoel dat het goed was dat ze voor zichzelf heeft gekozen. Ze hoefde aan niemand verantwoording af te leggen en had al helemaal geen toestemming nodig van iemand.

En nu jij...

Hoe zit het met jou? Durf jij voor jezelf te kiezen? Durf je uit je comfortzone te stappen en verder te kijken? Durf je de hulp van een loopbaancoach te vragen, om je blik op je eigen mogelijkheden en je toekomst te verruimen? 

Of laat je je stiekem beïnvloeden daar wat anderen er wel niet van zullen zeggen of denken?

Door wie of wat laat jij je nog belemmeren?

Aan wie of wat blijf jij trouw door niet te kiezen of niet te doen wat je diep in je hart graag zou willen?

Van wie heb jij nog toestemming nodig om een volgende stap te zetten?  

Hulp nodig?

Wil jij net als Anneke ook uit je comfortzone stappen, wil je voor jezelf kiezen en wil je op zoek gaan naar de mogelijkheden die er allemaal voor je zijn?

Kun je daar wel wat professionele hulp bij gebruiken? 

Maak dan eens een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek dan kijken we op welke manier ik je er bij kan helpen.

Ga je liever eerst zelf aan de slag?

Dan kun je ook mijn gratis e-book ‘Maak werk van je toekomst’ aanvragen. Dit e-book helpt je te ontdekken wie je bent, wat je wilt en wat je kunt, zodat je stappen kunt zetten om te gaan doen wat bij je past.

25 april 2018, Jeanet Visscher

Ik ben Loopbaan- & Lifecoach voor vrouwen (en mannen) die weer met plezier, passie, energie en voldoening willen werken & leven.

PS Ik vind de privacy van mijn klanten belangrijk. Alle namen en personen waar ik over schrijf zijn fictief. Voor de situaties en onderwerpen laat ik me inspireren door voorbeelden uit mijn praktijk. 

Anderen lazen ook:

'Help! Wat moet ik kiezen: blijven of weggaan?'

'Durf jij een nieuwe deur naar jouw toekomst te openen?'