Reorganisatie, actief mobiel, boventallig of ontslag? Hoe overleven jij en je collega's dit?
Boventallig worden overkomt veel mensen in deze tijd van reorganisaties en bezuinigingen. Vaak is er al een periode vol onrust en onzekerheid aan vooraf gegaan. Ben ik er dit keer bij? Je baan kwijt raken is een ingrijpende gebeurtenis waarbij allerlei emoties naar boven komen. Iedereen reageert verschillend: de één gaat gewoon door alsof er (bijna) niets is gebeurd, de ander zit in de put en weet niet hoe verder te gaan.
30 januari 2012...de dag van de waarheid, waarop het voor mij begon...
Bij ABN AMRO Verzekeringen waar ik op dat moment werkte, was al lange tijd sprake van een reorganisatie die doorgevoerd zou worden. Dat ook onze pensioenafdeling erdoor werd geraakt was wel zeker. De vraag die iedereen bezig hield was echter: per wanneer gaat het gebeuren en wie moeten er uit?
Toen op 30 januari 2012 de dag aanbrak waarop dit bekend werd gemaakt, kwam er voor veel van mijn collega’s een eind aan alle onrust en onzekerheid waarin ze al maanden hadden geleefd. Voor mij begon het toen echter pas!
‘Je hebt het waarschijnlijk al begrepen Jeanet, de functie van senior relatiebeheerder komt te vervallen. Dat betekent dat jij boventallig wordt’. In het artikel ‘Is er leven na de financiële dienstverlening?’ beschreef ik mijn persoonlijke ervaring over hoe het is als je te horen krijgt dat je boventallig wordt. Ook gaf ik 15 tips wat je beter wel en niet kunt doen op dat moment. Heb je het artikel gemist? Je kunt hem hier alsnog lezen.
Ik vond het lastig om me niet ‘schuldig’ te gaan voelen
Ik merkte dat ik tijd nodig had om dit een plek te geven en heb de eerste weken veel gepraat met familie en vrienden, maar ook met collega’s. Ik merkte ook dat ik er moeite mee had dat een ander voor mij besliste dat ik wat anders moest gaan zoeken. Ik (toch best wel een controlfreak), wil dat het liefste zelf in de hand houden en er controle over hebben.
Ook voor collega’s was het vreemd dat ik ineens niet meer nodig was, terwijl de hoeveelheid werk gewoon hetzelfde bleef. Ik vond het best lastig om me niet ‘schuldig’ te gaan voelen, omdat mijn collega’s meer werk erbij kregen.
Toch kreeg ik steeds meer een gevoel van 'vrijheid'!
Als ik nu terugkijk op die eerste periode na het nieuws, valt het me op dat mijn gevoel van ‘niet meer nodig zijn’, dat ik in het begin had, al vrij snel veranderde naar een gevoel van ‘vrijheid’: ik kan het werk, waar ik eerlijk gezegd toch al wel een beetje klaar mee was, overdragen aan iemand anders, en krijg nu zelf de ruimte om te kijken wat ik de komende jaren wil gaan doen. Eigenlijk kwam dat voor mij op een heel goed moment!
Ik merkte ook dat mijn gevoel van loyaliteit naar het werk en mijn collega’s steeds minder werd. Ik nam makkelijker een vrije dag om bijv. lekker te gaan schaatsen. Ook kon ik het werk, en alles wat daar gebeurde, steeds meer los laten. Ik maakte me er gewoon niet zo druk meer over en dacht steeds vaker: ‘laat ze het lekker uitzoeken, ik ga me focussen op mijn eigen toekomst!’
Hoe kon ik het nog opbrengen om mijn werk te doen?
Wel voelde ik me nog steeds verantwoordelijk voor mijn klantenportefeuille en deed mijn best alles zo goed mogelijk over te dragen aan andere collega’s. Ik heb zelfs nog een collega ingewerkt in ‘mijn’ functie. Collega's vroegen mij wel eens hoe ik dat toch kon opbrengen om te doen, terwijl ik wist dat ik zelf weg moest.
In mijn geval heeft het erg geholpen dat ik de laatste maanden deed wat ik altijd al leuk heb gevonden: mensen begeleiden & coachen, kennis overdragen, mensen verder brengen in hun ontwikkeling. Door deze manier van werk en kennis overdragen, hield ik plezier in wat ik deed, en bovendien was ik zo zelf al een beetje bezig om afscheid te nemen van alles.
Dat voelde aan de ene kant vreemd, maar aan de andere kant ook ontzettend ‘vrij’! Ik kreeg zo steeds meer de ruimte om me op nieuwe dingen te richten en bezig te gaan met mijn toekomst. Hoe ik dat traject verder heb aangepakt, en wat mij daarbij enorm geholpen heeft, deel ik graag met je in één van mijn volgende artikelen. Wil je die niet missen? Meld je dan hier aan en ontvang gratis mijn e-book: ‘Maak werk van je toekomst’
Voor de één is de impact veel heftiger dan voor een ander
Als loopbaancoach begeleid ik veel mensen waarvan de functie, o.a. door reorganisaties of wijzigingen, is of komt te vervallen. Iedereen gaat daar op zijn of haar eigen manier mee om. Voor de één is de impact veel heftiger dan voor een ander.
Er zijn verschillende factoren die daarbij een rol kunnen spelen, denk bijvoorbeeld aan je leeftijd, de periode die je bij je werkgever hebt gewerkt, je persoonlijkheid en karakter, je financiële situatie (ben je kostwinner of niet?), je eerdere ervaringen (heb je bijv. vaker heftige gebeurtenissen meegemaakt in je leven) etc.
Boventalligheid is een verandering die je niet zelf hebt gewild
Wat voor iedereen wel bijna hetzelfde is, is dat door boventalligheid een verandering plaatsvindt die je niet zelf hebt gewild. En als je kijkt naar zo’n veranderproces, dan blijkt dit vaak te verlopen volgens een min of meer voorspelbaar patroon, waarin verschillende fases met verschillende emoties elkaar opvolgen: het oude vertrouwde is er niet meer, of werkt niet meer en er is nog geen zicht op iets nieuws. De periode tussen afscheid en een nieuw begin is een periode van verwarring, chaos en onzekerheid waarin je met jezelf wordt geconfronteerd, maar waarin ook de basis wordt gelegd voor nieuwe gedachten en ideeën.
Als je de fases achter elkaar in een tekening zet, ziet dat er zo uit:
Toch kun je met succes door deze verandering heen!
In mijn artikel ‘Succesvol verwerken van een verandering, hoe doe je dat?’ kun je lezen welke 7 fases er in zo'n proces zijn en hoe die ervoor kunnen zorgen dat je met succes door het proces heen komt. Klik hier om dit artikel te lezen.
Hoeveel impact boventalligheid ook heeft op je, het is mijn ervaring met alle klanten die ik heb begeleid, dat je succesvol dit veranderingsproces kunt doorlopen. Ook jij! Vaak kun je achteraf zelfs terugkijken op een periode waarin je heel veel hebt geleerd over jezelf, en waardoor je beter kunt omgaan met ingrijpende gebeurtenissen die misschien in de toekomst nog in je leven zullen plaatsvinden.
30 januari 2017....5 jaar later
Als ik naar mijn eigen situatie kijk, zijn we inmiddels 5 jaar verder en is er veel veranderd. Hoewel ik niet blij was dat ik mijn baan kwijt raakte, kan ik nu uit de grond van mijn hart zeggen dat ik dankbaar ben dat mijn functie kwam te vervallen. Voor mij is dit namelijk hét moment geweest om bewust na te denken over mijn toekomst, en goed uit te zoeken welke richting ik op wilde met mijn leven en mijn werk. Ik heb daardoor het roer omgegooid en ben gaan doen wat ik het liefste wilde doen, waardoor ik nu nog steeds elke dag met veel plezier en voldoening aan het werk ben! Dit gun ik jou ook!
Reageren?
Misschien herken je dingen uit mijn verhaal? Misschien heeft het je geraakt? Misschien ben je of raak je je baan kwijt en heb je (nog) geen idee hoe je er mee om moet gaan?
Als je wilt reageren of behoefte hebt om een keer met mij te sparren, aarzel dan niet. Stuur me even een mail (
PS Wil je graag (weer) aan de slag met het zoeken van een baan die helemaal bij je past? Download dan mijn gratis E-book 'Maak werk van je toekomst'. Het boek helpt je te onderzoeken wie jij bent, wat jij kunt en wat jij wilt, zodat jij stappen kunt zetten om te gaan doen wat echt bij jou past!
03-02-2017 Jeanet Visscher
